آدم‌ها همان آدم‌ها هستند؛
آسمان همان آسمان؛
دنیا همان دنیاست…
این منم که دیگر همان خودم نیستم.
این “من”م که دیگر “من” نیست.
به وب لاک برمی گردم
برای خفه نشدن در گرداب روزمرگی،
برای یادآوری رنج ها و رسالت هایم،
برای تنها نوشتن،
و نه برای تسلیم دربرابر تهدید محمدمهدی، بلکه برای زمین نماندن حرف راغب !
( همچین میگی کمپین ادم فکر میکنه چه خبره؟ ما همین صدنفریم!)
بازگشت غرور آفرین شما به دنیای وبلاک نویسی را به همه هواداران تبریک عرض می کنم
… و دیوار حاشا که بسیار بلند است !
و کم من فئة قلیلة …
من به نمایندگی از یه جمعی برگشت پراقتدار شما را تبریک می گم و از همین تریبون از آقا نیازاده تشکر ویژه می کنم….
چه خوب!
(تا بلاگ هست به وردپرس چه کار:دی)